De oude Egyptenaren kenden reeds de genezende werking van bijengif (apitherapie). Bijengif stimuleert immers de vorming van corticosteroïden. Vroeger lokte men de bijen naar de pijnlijke lichaamsdelen waar men ze liet steken. Velen mensen zijn echter bang voor een dergelijke therapie waardoor men naar andere methoden heeft gezocht om het bijengif te winnen en vervolgens te verwerken tot een zalf.
Apireven Bijengifzalf
Bijengif bevat drie ontstekingsremmende bestanddelen namelijk melitine, adolapin en M.C.D.-peptide. Deze actieve bestanddelen hebben een belangrijke therapeutische werking bij verschillende genezingsprocessen waaronder het verbeteren van de microcirculatie van het bloed, het verminderen van zwelling en het verlichten van spierspasmen.
Bijengif veroorzaakt niet alleen een plaatselijk effect maar via het hormonaal systeem stimuleert en reguleert het ook de lichaamseigen cortisonenspiegel. Bijengif kan na een voldoende lange toepassing en zonder nevenwerkingen bijdragen tot een verbetering van pijnsymptomen bij allerlei reumatische spieraandoeningen en sportletsels.
Bijengifzalf wordt uitwendig gebruikt bij o.a. chronische rugpijn, halspijn, spierpijn, sportletsels, reuma en artritis, ... en wordt in de volksmond ook soms reumazalf, artritiszalf of orthopedische zalf genoemd. Bijengifzalf maakt spieren soepel.Bijengifzalf kan worden ingezet bij reuma, RSI (Repetitive Strain Injury), tenniselleboog, whiplash en (chronische) pijn en sportblessures.
De zalf dient vrij dik rechtstreeks op de pijnlijke plek aangebracht te worden. Om de zalf actief te houden, wordt er een vochtige doek opgelegd. Als de plaats ervoor geschikt is, wordt er nog een nylon doek omgedaan en daarover en flanel en dit 20 à 30 minuten laten zitten. De behandeling wordt ’s ochtends en ’s avonds toegepast.
- Bij reumatische aandoeningen en spierblessures
- bij twijfel draadpleeg altijd een huisarts